II Sobór Watykański, Dekret o posłudze i życiu prezbiterów, nr 3
Prezbiterzy, z ludzi wzięci i dla ludzi ustanowieni w tych sprawach, które odnoszą się do Boga, aby składali dary i ofiary za grzechy, spotykają innych ludzi jako braci. Tak też i Pan Jezus, Syn Boży, człowiek posłany przez Ojca do ludzi, zamieszkał wśród nas i zechciał upodobnić się do braci we wszystkim, z wyjątkiem grzechu. Jego to naśladowali już sami święci Apostołowie, a św. Paweł, Nauczyciel narodów „przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej” (Rz 1,1), stwierdza, że stał się wszystkim dla wszystkich, aby wszystkich zbawić. Prezbiterzy Nowego Testamentu przez swe powołanie właśnie i przez święcenia w jakiś sposób zostają wydzieleni ze wspólnoty Ludu Bożego, nie po to jednak, aby się odłączyć czy to od niego, czy od jakiegokolwiek człowieka, lecz po to, by całkowicie poświęcić się dziełu, do którego Pan ich powołuje. Nie mogliby być sługami Chrystusa, gdyby nie byli świadkami i szafarzami innego życia niż ziemskie, lecz nie potrafiliby też służyć ludziom, gdyby były im obce warunki ich życia. Sama ich posługa w szczególny sposób wymaga, by nie upodabniali się do tego świata, równocześnie jednak domaga się, by w tym świecie żyli wśród ludzi i jako dobrzy pasterze znali swoje owce, i starali się także te, które nie są z tej owczarni, doprowadzić do tego, by i one usłyszały głos Chrystusa, aby nastała jedna owczarnia i jeden Pasterz. W osiągnięciu tego bardzo pomagają zalety, które słusznie cenione są przez ludzką społeczność, jak: dobroć serca, szczerość, siła i stałość ducha, ustawiczna troska o sprawiedliwość, subtelność w postępowaniu i inne, które zaleca apostoł Paweł, mówiąc: „Wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeżeli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym – to bierzcie pod rozwagę” (Flp 4,8).
Aby zostać wyświęconym trzeba przejść długą i żmudną formację. W zależności od powołania należy skontaktować się z duszpasterzem powołań w seminarium diecezjalnym albo z promotorem powołań w jednym z zakonów lub zgromadzeń.
Jeśli pociąg cię życie jezuity, zapraszamy: powolania.jezuici.pl
Wymagania
- skończone 18 lat
- odwaga
- pragnienie służby
- kontakt z duszpasterzem powołań
Nie masz pewności?
- Poszperaj w internecie
- Umów się na spotkanie z jednym z duszpasterzy
- Wybierz się na rekolekcje rozeznawania drogi życia